ROJBÛNEK Jİ BO FORSÊ

        Ev çend deme di mala me de heyecana rojbûna Şervan hebû. Şervan, birazîyê min ê yekem e û tenê ew heye. Hata nihakê dê û bavê min qet serê xwe bi rojbûna tu zarokeke xwe neêşandiye û tu partî filan jî nedaye lê Şervan cûda çêbû. Tu li fotrafê hevalê xwe yî Tirk dimeyezînî teqez fotrafê wan li ber pasteyeke dû an jî sê qat û biçiqolata heye. Di silala me de yên ku hene hijmara wan ji 5 a derbas nabe.Ew jî an ultra zengînin an jî bavê wan karmend in. Erê hata çend sala pîrozkirina rojbûnê di nava malabatên de ya zengînan de bû. Tênê rojbûnek tê pîroz kirin ew jî mewlûda Mihemed Resûl e. Ew jî ne bi pastaye, bi goşt, birinc û fasolîya çê dibê. Her çiqas gelek kes bav û kalikê me bêjin pif kirina mûma ya gawira ye em Kurmanc û misilman in jî, pêvajoyeke nû destpêkiriye êdî…

    Şevekê listekek çêkirin ji bo gazîkirina rojbûnê. Yên ku berî niha çûbûna rojbûna zarokên wan pêşi nivîsîn, yên ku bi hemle bûn pişt re nivîsîn. Yên ku rojbûna zarokên xwe çêkirî û ne bankirbûn bûka me ew nexistin lîstê de. Hinek hebûn zincirleme diçûn. Gotin em gazî Helîma bikin, Siltanê di apartmana wê de ye divê em bakin wê jî, ku me gazî Siltanê bikin lazim e em bakin jintîya wê Gurbet ê, ku em gazî Gurbetê bikin dişa wê, dilê xwe bigirê. Bila Helîme bimêne.

   Di mal de tofana paqijîyê destpê kir. Perde hatin şûştin, mitfax, himam û tiwalet ji serî hata binî bi domestos hat baqij kirin. Heya faqîrê Şervan ji dinyayê nîn e. Şîrê xwe divexwe. Ji xwe min zanî bû ev ne roja rojbûnê bû ev şovapîreka bû. Bi dest çêkirina şîranî kirin gerek qurabîye ji yê hemû rojbûna cûdatir bê. Me ji înternetê tarîfê eceb derxistin. Her çêkirina rojbûnekê gerek ji asta ya dawî bilindtir bibê. Li gorî wan tê bê ku te ast bilind nekiribê zaroka te vê emrî xweşik derbas nakê. Wek soxuk sawaşê, tê bê bi hev re anlaşmayê bi dizî kiribûn. Her kesî li gorî qûrala xwe amade dikir. Şervan kete xewde li ser lingê metika xwe yanî ew ez im ez metika herî şehreza…

  Ji ber ku paqijî û çêkirina şîranyî ji destê min nedihat ez şiyandim alavê xemilandinê. Ez çûm tikanekê min got ka alavê xemilandina rojbûnê hene. Ez xistim odeyekê de li gorî yek salîyê tu çi bixwazê hebû. Ji şûşeyan, hata maskeyan, ji balonan heta cilika ser masê û çerçeveya rojbûna te pîroz bê.Dinyakeke û sektoreke ji bo rojbûnê ava kiribûn. Ji berku ez fêhm nakim jinikê destê min tijî kirin. Ez hatim ber qasê jinikê maskeya Kayû danî serê, got ev jî ji zarokê mehvana ye. Min xwe dît ku komek pere min danî ser qasê. Yê mayî jî min ji qartê xwe kişand. Got xwedê emrekî pîroz bide zaroka te. Êdî min bertek nedida. Şervan ji xew rabû taximê wî lê kirin.

Her tişt edî hazir bû di malê de bê çi masa hebûn me serê tijî kir wek bûfeya vekirî. Şervan bi xwede kir, ciya wî bir ew paqij kir. Tam di seata xwe de zîla derî lêda. Bûk û zarokê cilên wek eydê li xwe kirin hatin. Bûka xwe xemilandibûn, bi maqyaja wek dawata, tevde bi zêr bûn. Bê çi zêr hebûn bi xwe ve kiribûn.Wextê me derî divekir ji zerbûna wan û ji şawqa wan min nikarîbû çavê xwe vekim. Qajqaja zarokan û zinga zinga zêrê bûkê tu kesî hev fêhm nedikir. Ji ber ku min tevlî eşortman derî vekirî her kesî ez şermezar kirim.Wek ku min sûcekî mezin çêkiriye bi çavekî mezin li min meyîzadin. Jinikan ji ciya min pirsî ev ne ya ku qaşo zanîngeh qadandiye. Ciya min dibin çava da li terlikê min dimeyîzand. Bi zor kirasê ku min li nişana xwişka xwe li xwe kirî min li xwe kir. Şervan ji ber qalabalixê digirî.
 

       Welle pasta anîn. Şervan li pey balonan da bi çarlapika diçû. Ciya wî û bavê wî pifkirin mûman. Ez jî temaşa dikim di nav mehvanan de. Gotin werê veca tepsîka tijî bikin û belav bikin hûn gênc in. Min got ka bûfêya vekirîye bila herkes têra xwe dagirê filan. Her kes ez bi awirên tûj kuştim. Ji xwe awirên esmera har in hûn dizanin. Em ketin berde û me belav kir. Ji zalata rûsa, börek, poça… Her kesî xalatên xwe diavêtin nîvî, hineka pere pêve kirin. Têra pênc salên din jî cil û oyuncax gihiştin hev. Hata mehvana dawî jî çû mal bûbû wek cihê şer. Şimika me yî ku berî heft sala ketibû pişt çekyata zarokan derxisti bû. Min radioyaya xwe li erdê cihê qasatê vekirî dît dil ji min çû. Miherkê ristikê min di şibakê re min li sikakê dît. Hêstir di çavê min de wek baranê hatin xwarê. Dil ji min çû ji qahra ketim erdê. ..

  Min çavê xwe vekir ku ciya min ew bahsa pîroz kirina roja dinanê Şervan dikin.

      Û Şervan bi qamyona xwe dileyîst…