Sendroma 26 salî

      Serê şeveqê min bi alarmê çavê xwe vekir. Bi çavekî li alarmê dimeyîzênim, alarm avêt ertelemê. Di alarma pêncanda hişyar bûme çûme ber eynikê. Min bi çavê kefkirî li eynikê meyîzand ku tam sê mûyê sipî li ser nîvê serê min. Ne yek, ne dû.. Min got belkî kef e, rûyê xwe bi lez şuşt, lê mixabin, rastiya emrê min wek şaqameke tûj, gurmîniyekê bilind li rûyê min da…

   Min rahişte meqes û her sê mûyê spî qut kir, danî ser masê. Yarabbî ka ji vê tabloyê dramatîktir çi heye. Min xwe wek Şener Şen hîs kir, pora wî jî di şevekê de spî bûbû. An jî wek Dante. Min sê çar hêstir barandin ser mûyê xwe. Dibêjin pora paş ku spî dibê ji kêfê ye, pora pêş jî ji xemê ye. Niha nehat bîra min bê çi xema min heye lê teqez di hin deman de ez gelekî xwedî derd bûme. Piştre min fotrafê mûyê pora xwe girt ji bo ku bavêjim koma xwe ya watsapê…

   Îro, diyar bû ku wê rojeke bêqudoş be. Hatim ber eynikê li cihê pora ku min qut kirî dimeyîzand, çavê min çû ser salnameya bi dîwêr ve çi bibinim;îro 20 ê Nîsanê bû. Erê şaş nabînim îro roja rojbûna min bû. Tam berî 26 sal û 9 heyva, wek nokekê bûm. Jixwe heya bavê min û diya min pê nebû ku rojbûna min e. Roja ku ez çêbûme ji ber ku xalê min emeliyat bûye dîroka ku çêbûme diyar bû.Diya min qet naxwazê roja ez çêbûma bênê bîra xwe.Ji ber ku roja ez çêbûma pêre fetiq çêbûya.Hê li nav rûyê min dixê... Li gorî ciya min ez di Rojiyê de çêbûme.Rojî jî fitfita wê ye di her heyvî de digere maşalla..Min yukselenê xwe jî ji seta paşîvê derxist. Hey emroo tu çi zalim î. Ev çi tifaq bû hat serê min. Min digot qey ez ê hema tim 25 salî bimînim.

      Bi xemgînî ji mal derketim. Salê ku derbas bûne wek şerîda filmekî di ber çavê min de derbas dibûn. Ez hê duho vê seatê 25 salî bûm. Dêmek êdî ez 26 salî bûm. Wê xelk bipirsê bêje ma tu çend salî yî ez ê bejim ‘26’ . Wê bêjin emrê te jî têra xwe heye haa. Êdî ji çûna daweta ez muaf nabim. Ez ê bibim mezinek ji malê. Wê çûna ma’zîçiya li ser min bikin ferz. Hê tasoyê min, xarê min sekinîne. Ma ez ya 26 salî bûm emroo. Ez ketim sendroma nîv emrî.

    Êdî min naxin qonsêra, vodofonê nema qampanyaya gênca ji min re çêdike. Ez ê ji erzaniya heta 25 saliya bimînim. Ez bikevim taximê voleybolê de gelo wê min bixin kîjan komê de.( ji xwe tu cara ez bi voleybol neleyîstime). Xwe wek Ahmet Yesevî bixim qorçalekê de, nizam ez çi bikim.

   Îro ji ber derdê emrê xwe di metrobusê de min cih jî negirt. Kurikê bi taxim û qerawat hîç bala min nekişand. Pîreka ji mala bavê xwe de trîplî qet min serê xwe jê neêşand û hatim kar…

    Çûme lawabo, min mislix vekir ku ez li berê bigirîm wek di rêzafilma de min xwest kulma xwe li dîwar bidim û bigirîm. Jinika mudura me di tiwaletê de bû û derneket bêxwedîkê. Dibê ku qabiz bû, ji xwe daîm aktîvya dixwar. Li ber eynikê min kenê xwe ceriband ka li ber çavê min qarmîçonk derdikevin an na?. Min bala xwe dayê ku qermîçonkê min hinek derketine û min xwe avête ofîsê.

    Hevalê min ê kar yanî suprîza çêdikin. Bi hev re diaxivin pistepista wan eee…Her heyv eynî tişt..Kes nizanê derde dilê min. Ku pasta werê ez çi bixwazim gelo. Emrê xwe yî 25 bixwazim nayê? Kes bila ji min re nebêjê ku jiyîna her salê ji hev cûda ye. 25 sal ji emrê yekî gelek cûda ye. Min ji niha de bêrîyê kir….

    Ez rabim lîsteyekê çêbikim hevalê min ê ku rojbûna min pîroz nekirine binivîsim. Bersiva hevalê ku li ser facê pîroz kirin bidim. Rabe rabe, sal bi sal xwezî bi par..