BÊHVİLMEZİNBÛN

BEHVİLMÊZİNBÛN

     Li gorî xwendina min a li ser sosyal medyayê dibêjin bêhvila (pozê) mirovê Rojhilata Navîn ji standartê dinyayê 2 cm mezintir e. Dîroknas Andrew Colamer dibêje erdnîgara van mirovan di nava Firat û Dîcle, li aliyekî Çiyayê Zagros, li aliyekî jî heta Qendîlê ye...Sînor her li gorî şera filan diguherê..

      Heta niha me xwe dixapand û digot bêhvila Laza dirêj e. Lê ka li derdora xwe meyîzênin ji çar kesan pênc kes bêhvila wan mezin e. Em qebul bikin hevalno, li gorî standartê dinyayê bêhvila me mezin e. Ya dinya biçûk e ya jî bêhvila me mezin e. Belkî jî xwedê ji dewleta me kuştiye û daye bêhvila me. Ku musabaqa bêhvila di navbera me û Laza da bikin, Muş û Colemergî li pişta me bin teqqez em ê bibin şampiyon. De tu bipirsî wê Muşî û Colemergî bêjin bêhvila we pir biçuk e, em kurdên heqîqî ne hûn sexte ne filan. Jixwe zimanê wan jî ne kêmî bêhvila wan e maşella.

    Bala xwe didimê, di nav civaka me de kes naxwazê vê mijarê werêne ziman. Wextê diçin xwazgînî keçikê dibînin dibêjin keçik zend û bendê wê baş e, lê mixabin bêhvila wê hebekî mezin e. Ka çibkin, milet naxwazê DNA ya bêhvilmezinbûnê bixê nav malbata xwe. Wek lanetekê ye ku bêhvilmezinî ket nav eşîrekê edî diçe heta hetayê. Li gorî rîvayetekê ( kes newêre werêne ziman) kalikê me ji bo vê mijarê gund terk kirine. Bêhvilê eşîra me ne gelekî biçûk bû jî lê Ne gelekî mezin jî bû. Bûkekê bêhvilmezin anîne û bela ketiye nav eşîrê. Sal derbasbûne lê malbat jê xilas nebûya. Di malbata me de serê heft kesa pênç kes ji bêhvilê emelîyat kiriye (yanê ew ro îro doxtorê estetîkê ji me re şixulîne, yanê me serweta xwe daye ser bêhvilên xwe ). Em ji şerma, ji herkesî re dibêjin goştê zêde di bêhvila wan deye, bêhna wan ji hestiyê xaromaro naçe nayê, qaza kir filan. Axx bûkê axx, me ew cêr li ser serê te şikandiba xwezî (keçê hiş e, wê di zarok û nevîyê te de derbikevê).

     Gelek mirov ji fotrafê kêlekî aciz in. Çimkî qama bêhvilê di fotrafê kêlekî de tam derdikevê. Ez bi xwe jî gelek gelek aciz im. Kî fotrafê min ji kêlekê de bikêşe ew neyarê min ê herî mezin e. Ew roj yekî fotrafê (yanî henek dikir) min ji kêlekê de kişand, dure min ew ji kaş û berkaşên Stenbolê de avête xwarê nizanim niha heye an tune ye lê êdî ew ji bo min miriya.

    Heta çend salî min digot qey bêhvila min xweşik e, wek glokekê ye. Tu cara deynik û meynikê min bi bêhvila min re nebû. Hata metika min rojekê tîq tîq keniya û got wele bêhvila te jî wek ya min mezin e, tu jî li malbata me hatî!!!! Dure şev li min nebûn sibeh. Min hemû neynikê malê şikandin. Nizanim min di çend sala de ev travma derbas kir. Rojekê hevalekî min got tu di fotrafê kêlekî de dişibî Murat Kekîlî. Dure min ew tehn da, kete bin otobusa belediyê û bazda min cerek din ew nedît.

   Keçik hata êvara bi maqyaja, bi golgelî fondetêna bêhvilê xwe diveşêrin. Kurik hata êvara bir rih û simbêla diveşêrin. Hûn bala xwe bidinê xortê kurda ji sedî 78 bi rih in. Ev ne ji şoreşvanîyê ye, ji bêhvilmezinîyê ye.

    Dema ku em grîp dibin ji sedema bêhvilmeziniyê meaşekî me diçe ji selpaqê re.




         Carna başiya bêhvilmezinîyê jî heye. Wextê qaza filan çêbibe fonsîyona tamponê jî dibînê.Tiştek nayê çav û rûyê wan.Wextê di pevçûnê de destê xwe bavêjin rûyê wan bêhvil dikevê nav lapên wan.Ji xwe têra xwe mezin e çi werê serê wê zirar nînê. De bila ev jî avantaj û teselliya me bêhvilmezina be.

      Dawiyê wesîyata min ji we re, vay ez dikevim emeliyatê, belkî ji bin kêrê dernekevim, ji mirovên bêhvilmezin hez bikin. Wan hembez bikin. Bi henekî maqasekî ji serê bêhvila wan bistênin..